غریب در دیار عشق

سلام.مریم هستم ! وبلاگ رو دوست دارم! شاید تنها جایی باشه که آدم

بتونه گاهی اوقات خودشو خالی کنه ! ( گاهی)...خوب من اولین وبلاگم

توسط عزیزترینم هک شد....اون موقع هرچی پرسیدم جواب سر بالا داد

هنوز هم خوب نفهمیدم علت این کارش چی بود...فقط تو وبلاگ دیگریم

که هنوز هم دارم توش مینویسم یه نیمچه پیشرفتی احساس کردم...ازش

به خاطراینکار ممنونم... خوب الان که دارم اولین یادداشت رو مینویسم

هدفم اینه که چیزهایی که تمام این مدت فقط منو اون و گاهی اوقات

اشخاص دیگه میدونستند بریزم بیرون! نوشته هایی برای تخلیه روحی

خاطرات تلخ و شیرین من با او...خوب قصدم اینه که فیلترینگ وبزارم

کناروتاجایی که بتونم بنویسم...خسته شدم از این همه سانسور...

گاهی آدما نمیتونن حرف دلشون رو بین آدمهایی که باهاشون رو در رو

هستن بزنن...ولی این  دنیای مجازی خیلی چیزهارو آسون کرده.حالا

که میخوام بنویسم نمیدونم دقیق چرا میخوام اینکارو بکنم.اگردوستی...

عزیزی... به این وبلاگ اومد ونیمنگاهی به نوشته های من انداخت

نمیتونم بگم که اگه خوشتون نیومد به بزرگی خودتون ببخشید...چون

اینها چیزهایی بوده که من با اونا زندگی  کردم و برای من ارزش

دارن! با همه تلخیها و شیرینیها من رو ساختن و مریم کوچولوی 2

       سال پیش رو به اینجا رسوندن...